Niedoczynność tarczycy/ Hashimoto stwierdzono u mnie w 2014 roku kiedy to moje samopoczucie dość strasznie się pogorszyło…rzadko co odwiedzałam lekarzy, ale w tym przypadku po prostu czułam, że muszę! Oto objawy, które najbardziej mi dokuczały:
-wypadanie włosów garściami
-bóle mięśni
-nerwowość
-bezsenność
-zaburzenia koncentracji
-wieczne zmęczenie
-problemy z układem trawiennym
-problemy z cerą
-problem z wagą ( otyłość kliniczna)
-nadmierna potliwość i wiecznie odczuwanie zimna ( nawet w lato )
Objawów było naprawdę wiele, ale najbardziej przeraziła mnie waga i chciałam to zmienić, bo były momenty, że nawet wchodzenie po schodach sprawiało mi problem…myślałam, że „wypluje” płuca, a o zadyszce to już nawet nie wspomnę…Podejrzewam,że nawet już dłużej chorowałam ale nieświadomie z tym żyłam…aż do momentu kiedy to moje organizm sam się upomniał!
Walka o zdrowie
Do walki zmotywował mnie mój lekarz i wyniki badań oraz codzienny widok w lustrze, który doprowadzał mnie do szału!
Jestem mamą 11-letniej Oliwki…Nawet w czasie ciąży i po nie wyglądałam tak jak w 2014 roku!
Zawsze miałam wagę w normie i lubiłam aktywność fizyczną…czas uciekał…Wiadomo – obowiązki i praca zabierały mi mnóstwo czasu i brakowało mi go, aby zadbać o siebie i własne potrzeby. Szukałam winnych. Najpierw zrzucałam całą winę na ciążę, potem była to ciąża „spożywcza”… i mimo, że byłam na „dietach” to efekt był marny …wieczne jo-jo i rozczarowanie…
W końcu odpuściłam…Właśnie wtedy przeczuwałam, że coś dzieje się w moim organizmie i dlatego też postanowiłam sprawdzić…diagnoza niedoczynność tarczycy /Hashimoto….plus inne choroby. Ale skupimy się na tych „tarczycowych”.
Zaczęłam zaraz po nowym roku w styczniu 2015 roku od zmian w moim jadłospisie…po konsultacji z lekarzem ( endokrynologiem) zaczęłam wprowadzać zmiany…małymi krokami.
Wyrzuciłam wszystko co było wysoko przetworzone…sosy, jedzenie w puszkach czy słoikach, przyprawy płynne i instant,słodycze, kostki rosołowe itp…było tego naprawdę sporo!
Założeniem było spożywać nie więcej niż 2000 kalorii dziennie i spacer codzienny minimum 60 min.
Trzymałam się tego planu i miałam motywację 
Waga pomalutku spadała a po 6 miesiącach wszystko stanęło i znowu zaczęłam się zastanawiać…co dalej ? Rozmawiałam o tym zawsze z moim lekarzem na każdej wizycie…zapewniał,że to „normalne” i żebym się nie poddawała tylko walczyła dalej …Waga w końcu ruszy.
Postanowiłam,że odstawie gluten i laktozę…oczywiście na własną rękę, bo wszędzie tak pisali w internecie. Dobrze się czułam, ale nie było wielkich zmian i dlatego z ciekawości poprosiłam o testy na nietolerancje pokarmowe…okazało się, że nie mam nietolerancji i mogę spożywać gluten i laktozę. Z racji tego, iż dobrze się czułam to nie zrezygnowałam całkowicie, ale staram się ograniczać aż do dziś.
Warzywa krzyżowe jem (gotowane)
Gluten i laktozę ograniczyłam
Unikam soi
Obecnie Euthyrox 50 (a były czasy, że dawka była 175)
I tu po wielu „przestojach ” na początku 2016 roku przeszłam na odżywianie niskowęglowodanowe z polecenia mojego endokrynologa i to był naprawdę najlepszy wybór! Ograniczam węglowodany (czyt. cukier) do minimum, a postawiłam na zdrowe tłuszcze…Avocado, ryby, orzechy,olej lniany czy kokosowy …wcześniej starałam się ograniczać tłuszcze i teraz zrozumiałam, że to był naprawdę błąd. Teraz mam więcej energii i moje ogólne samopoczucie naprawdę jest o wiele lepsze …a wyniki ostatnich badań…uwaga ! Na dzień dzisiejszy w normie!
Staram się aby moje posiłki były dobrze zbilansowane i wszystko czego mój organizm potrzebuję zostało dostarczone.
W 2014 roku zaczynałam z ogromną waga ( otyłość kliniczna) –108 kg!
W 2015 było już 80 kg …na dzień dzisiejszy jest 65 kg …łącznie 43 kg w 2 lata!
To jeszcze nie koniec mojej walki i pracy nad sobą bo mam swoje marzenia i cele.
2 lata ciężkiej i mozolnej pracy…
Mnóstwo wyrzeczeń,chwil zwątpienia i potu oraz…czasami płacz (bo jak to ja mogłam doprowadzić się do takiego stanu). Było naprawdę ciężko! Najgorsze chyba było to jak waga stała mimo,iż robiłam wszystko zgodnie z planem…tak…to demotywuje najbardziej!
Ćwiczyłam i zaczynałam dosłownie od wszystkiego…najpierw spacery,potem zakupiłam orbitreka…szukałam ćwiczeń na YouTube i ćwiczyłam wszystko co popadnie i co akurat mi się spodobało-była również joga czy Pilates…nie było stałego planu…najważniejsze było dla mnie aby po prostu być aktywną fizycznie i szukałam takich ćwiczeń, które były dla mnie męczącą „przyjemnością”…potem wzięłam moją torbę sportową i po prostu poszłam
na siłownię…tu odkryłam swoją prawdziwa pasję – kocham podnosić ciężary! Nigdy bym nie uwierzyła, jakby ktoś mi kiedyś powiedział…”Aśka, będziesz dźwigać ciężary. Zobaczysz…pokochasz to”
To jeszcze nie koniec
Obecnie pracuję nad estetyką mojego ciała i chcę osiągnąć moją życiową formę/ Moim wyznacznikiem jest centymetr krawiecki, a nie waga oraz cele, które właśnie realizuję. Zdaję sobie sprawę z tego,że jeszcze mnóstwo pracy przede mną,ale nigdzie mi się nie spieszy i z każdym dniem jestem coraz bliżej!
Co się zmieniło?
Tak naprawdę to wszystko!
Zaczynając od zdrowia…bo to właśnie mój stan zdrowia dał mi kopa do działania i zmian!
Nauczyłam się wiele ale przede wszystkim pokory,cierpliwości, wytrwałości, samozaparcia oraz tego jak zadbać nie tylko o ciało ale i komfort psychiczny. Nie od dziś wiadomo, że wszystko zaczyna się w naszej głowie i jeśli wszystko sobie poukładamy to będzie o wiele lżej. Zaczęłam cieszyć się życiem i doceniam więcej rzeczy niż do tej pory…potrafię cieszyć się z najmniejszych drobnostek…kiedyś pamiętam…było to zwyczajnie niemożliwe.
Dzisjaj jestem szczęśliwa i tak naprawdę przez te ostatnie lata nie czułam się tak dobrze jak teraz!
Poprawa stanu zdrowia
Wyniki badań w normie
43 kg na minusie
2 lata ciężkiej i mozolnej pracy
Czy było warto ? Oczywiście bez żadnego „ale”! Nie zawsze było łatwo i nie zawsze droga była prosta, .ale dziś wiem,że było warto! Warto walczyć w życiu do końca….o Wszystko!
Jeśli szukacie inspiracji, koniecznie zajrzyjcie na fanpage Asi:
https://m.facebook.com/Żyj-zdrowo-i-bądź-Fit-1692954734311464/?ref=bookmarks
2 komentarze
Aśka jesteś genialna! Według mnie wyglądasz perfekcyjnie, ale sama wiem jakie dla siebie bywamy okrutne i chcemy dalej i dalej. Trzymam w takim razie kciuki i przede wszystkim zdrówka!
Cudne rezultaty 😀 Zazdroszczę 😀